Lomography

Lomography. Analoge fotografie. Twee termen die waarschijnlijk weinig mensen bekend klinken. Maar als je aan je ouders vraagt wat analoge fotografie is, gaan hun ogen denk ik glimmen. Analoge fotografie is fotografie met rolletjes. Dat je dan als het rolletje vol is, naar de winkel gaat, en een paar dagen later alle foto's + negatieven afgedrukt krijgt. Herinner je je het nog?


Tegenwoordig is dit allemaal van de baan. Zo goed als iedereen heeft wel een digitale camera, en anders heb je wel een mobieltje waarmee foto's kunnen worden gemaakt. Maar een selecte groep mensen is nog steeds bezig met analoge fotografie. Het liefst met oude cameraatjes, of goedkope cameraatjes. Dit levert bepaalde effecten op foto's op. Je zou ze mislukt kunnen noemen, maar het heeft ook zo z'n charme. En deze manier van fotograferen heet dus lomography, of lomografie.

Wat ik zelf zo leuk vind aan analoge fotografie, is dat je aan mijn camera heel veel in moet stellen. Zelf heb ik een Canonet 28, van Canon dus. Voordat je een foto neemt, moet je scherpstellen op het object wat je fotografeert. Je stelt in hoe ver het object weg is, en waar je de scherpte wil, als het ware. Dit maakt dat je het resultaat helemaal zelf in de hand hebt. Zo kan je bijvoorbeeld spelen met de scherpte en diepte, door het juist expres fout te doen.
Maar wat ook heerlijk is aan mijn camera (en aan lomografie in het algemeen), is dat de uitkomsten altijd onverwachts zijn. Zo had de helft van mijn foto's light leaks. Dit zijn rode of oranje vlekken op je foto, die ontstaan door een te korte sluitertijd, of omdat je camera niet goed dicht zit.

Conclusie: met analoge fotografie weet je nooit wat het resultaat wordt, maar als je er eenmaal aan begint, ben je meteen verliefd op de foto's.
(ps: begin er niet aan als je weinig geld op je rekening hebt staan: rolletjes en afdrukken is duur tegenwoordig!)

foto's van hier en hier.