H&M koopjesbak
Elke keer als ik naar de stad ga neem ik me voor: dit keer
eindig ik niet bij de h&m, maar ga ik naar tweedehands winkels en andere
winkeltjes die bijna niemand kent. En al helemaal als ik naar een andere stad
ga, waar ik nooit kom: ‘Oké, anne. Je bent in Amsterdam. Je gaat naar de Monki
en Laura Dolls. NIET NAAR DE H&M’
Daar loop ik dan, in Amsterdam, met mijn vriendinnen.
Superveel toffe winkels, met nog toffere dingen, die ze hier in de buurt niet
hebben. Alles wat er enigszins leuk uit ziet, trek ik aan. Helaas niet met
succes. Oké, dan maar de iets meer mainstream (?) winkels, zoals de Bershka.
Alweer geen succes. ‘Goh’, denk ik,’misschien dan toch maar naar de h&m’,
waarop een ander stemmetje in mijn hoofd schreeuwt: ‘GEEN H&M, GEEN
H&M!’. Maar daar is het: Het grote, rode en aanlokkelijke h&m logo.
‘Ach, ik kan natuurlijk altijd even kijken.’ En ja hoor, daar is de koopjesbak,
met de meest perfecte kleren erin. Ik neem alles mee en ren naar het pashokje.
Alles past, alles staat goed en ik zit in tweestrijd. Uiteindelijk besluit ik om
het mee te nemen. ‘Die ene keer maakt nu ook niet meer uit.’ Met een dubbel
gevoel ga ik weer verder.
Hoe kan het toch dat ik altijd bij de H&M eindig? Hebben
jullie dat ook? Let me know! :)
xoxo